لامپ بخار سدیم یک لامپ گازی 70 وات است که از سدیم در حالت برانگیخته برای تولید نور در طول موج مشخصه نزدیک به 589 نانومتر استفاده می کند.
دو نوع از این لامپ ها وجود دارد: فشار کم و فشار بالا.
لامپ های سدیم کم فشار منابع نور الکتریکی بسیار کارآمدی هستند، اما نور زرد آنها کاربردها را برای روشنایی در فضای باز محدود می کند، مانند لامپ های خیابانی، جایی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.
لامپ های سدیم پرفشار طیف وسیع تری از نور را نسبت به لامپ های کم فشار ساطع می کنند، اما هنوز هم نسبت به سایر انواع لامپ ها رنگ ضعیف تری دارند.
لامپ های سدیم کم فشار فقط نور زرد تک رنگ می دهند و بنابراین دید رنگی را در شب مهار می کنند.
لامپ های خود راه انداز تک سر با یک دیسک میکا عایق بندی شده و در یک لوله تخلیه گاز شیشه ای بوروسیلیکات (لوله قوس) و یک کلاهک فلزی قرار دارند.
آنها شامل لامپ بخار سدیم است که لامپ تخلیه گاز در روشنایی خیابان است.
لامپ تخلیه قوس سدیم کم فشار برای اولین بار در حدود سال 1920 به دلیل توسعه نوعی شیشه که می تواند در برابر اثرات خورنده بخار سدیم مقاومت کند، عملی شد.
اینها در فشارهای کمتر از 1 Pa عمل می کردند و یک طیف نوری تقریباً تک رنگ در اطراف خطوط انتشار سدیم در طول موج 589.0 و 589.56 نانومتر تولید کردند.
نور زرد تولید شده توسط اینها دامنه کاربردها را به مواردی که دید رنگی مورد نیاز نبود محدود کرد.
تحقیقات در مورد لامپ های سدیم فشار بالا هم در بریتانیا و هم در ایالات متحده انجام شد.
افزایش فشار بخار سدیم طیف انتشار سدیم را گسترش داد به طوری که نور تولید شده انرژی بیشتری در طول موج های بالاتر و زیر ناحیه 589 نانومتری ساطع کرد.
مواد کوارتز مورد استفاده در لامپ های تخلیه جیوه توسط بخار سدیم با فشار بالا خورده شده است.
یک نمایش آزمایشگاهی از یک لامپ فشار بالا در سال 1959 انجام شد.
ساخت جنرال الکتریک یک ماده اکسید آلومینیوم متخلخل (با اکسید منیزیم اضافه شده برای بهبود انتقال نور) گام مهمی در ساخت یک لامپ تجاری بود.
این ماده تا سال 1962 به شکل لوله در دسترس بود، اما تکنیک‌های بیشتری برای آب‌بندی لوله‌ها و افزودن الکترودهای لازم مورد نیاز بود – مواد را نمی‌توان مانند کوارتز ذوب کرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.